สมาธิจิต

"สมาธิจิตคือจิตเงียบ ไม่ใช่ความเงียบที่ความคิดจะก่อให้เกิดขึ้นได้ ไม่ใช่ความเงียบที่ความคิดจะก่อให้เกิดขึ้นได้ ไม่ใช่ความเงียบในยามเย็นอันเงียบสงัด มันเป็นความเงียบเมื่อความคิดรวมทั้งมโนภาพ ถ้อยคำและการรับรู้ได้ยุติลงอย่างสิ้นเชิง สมาธิเช่นนี้คือจิตแห่งศาสนา ซึ่งไม่สามารถสัมผัสถึงได้โดยวิถีทางของโบสถ์ วัดวาอารามหรือการสวดมนต์ทำวัตร จิตแห่งศาสนาคืออุบัติการณ์แห่งความรัก รักนี้ไม่รู้จักการแบ่งแยก เพราะในรักนั้นความไกลห่างคือความชิดใกล้ รักไม่ใช่อย่างเดียวหรือหลายอย่าง แต่เป็นสภาวะรัก ซึ่งภายในนั้นการแบ่งแยกทุกอย่างสิ้นสุดลง เฉกเช่นความงามอันประมาณมิได้ด้วยถ้อยคำ สมาธิจิตกระทำออกมาจากความเงียบเช่นนี้"